Khan el-Khalili

Bent u op zoek naar een historische en culturele ervaring in Caïro? Kijk niet verder dan Khan El Khalili Street! Deze oude markt bestaat al sinds de 14e eeuw en is gevuld met winkels, restaurants en meer. Dit is wat u moet weten over deze unieke bestemming.

Khan el-Khalili

Khan el-Khalili (Arabisch: خان الخليلي) is een beroemde bazaar en souq (of souk) in het historische centrum van Caïro, Egypte. De bazaarwijk werd in de tijd van de Mameluken gesticht als handelscentrum en is vernoemd naar een van de historische karavanserais die er gevestigd was. Sindsdien is de wijk uitgegroeid tot een van de belangrijkste trekpleisters van Caïro, zowel voor toeristen als voor Egyptenaren. Ook zijn er veel Egyptische ambachtslieden en werkplaatsen gevestigd die traditioneel handwerk en souvenirs produceren. De naam Khan el-Khalili verwees historisch gezien naar één enkel gebouw in het gebied; Tegenwoordig wordt met de term het gehele winkelgebied bedoeld.

Geschiedenis

De locatie van Khan el-Khalili in de Fatimid-tijd (10e-12e eeuw)

Caïro werd oorspronkelijk in 969 n.Chr. gesticht als hoofdstad van het Kalifaat van de Fatimiden, een rijk dat toen een groot deel van Noord-Afrika en delen van de Levant en de Hidjaz besloeg. Jawhar Al-Siqilli, de generaal die Egypte voor de Fatimiden veroverde, kreeg de opdracht een groot paleiscomplex te bouwen om de kaliefen, hun huishouden en de staatsinstellingen te huisvesten. Uiteindelijk werden er twee paleizen voltooid: een oostelijk (het grootste van de twee) en een westelijk, met daartussen een plein dat bekendstond als Bayn al-Qasrayn (‘Tussen de twee paleizen’). De huidige locatie van Khan el-Khalili was oorspronkelijk het zuidelijke uiteinde van het oostelijke Fatimid-paleis en tevens de begraafplaats van de Fatimid-kaliefen: een mausoleum bekend als Turbat az-Za’faraan (“het Saffraangraf”).57 Ook bevond zich hier een kleiner paleis, bekend als al-Qasr al-Nafi’i (tegenwoordig de locatie van de 19e-eeuwse Wikala van Sulayman Agha al-Silahdar).

Onder de Fatimiden was Caïro een paleisstad, afgesloten voor het gewone volk. Alleen de familie van de kalief, staatsfunctionarissen, legerregimenten en andere mensen die nodig waren voor het functioneren van het regime en de stad, woonden er. De eerste pogingen om de stad open te stellen voor kooplieden en andere buitenstaanders vonden plaats in de late Fatimid-periode, op initiatief van machtige viziers. Tussen 1087 en 1092 begon Badr al-Gamali, de vizier onder kalief al-Mustansir, met de taak de stad uit te breiden en stenen muren en poorten te bouwen, die vandaag de dag nog gedeeltelijk bestaan. Tegelijkertijd opende hij de stad voor het gewone volk, maar dit besluit werd al snel teruggedraaid. Tussen 1121 en 1125 voerde al-Ma’mun al-Bata’ihi, vizier onder kalief al-Amir, veel hervormingen en bouwprojecten uit, waaronder de oprichting van een munt, bekend als de Dar al-Darb, en van een douanekantoor voor buitenlandse handelaren, bekend als de Dar al-Wikala. Deze werden op een centrale locatie geplaatst, niet ver van de huidige locatie van de Madrassa van al-Ashraf Barsbay (15e eeuw). Hierdoor werd voor het eerst buitenlandse handel in het hart van de stad geïntroduceerd.: 199 (deel II)

Ontwikkeling van Caïro als economisch centrum (12e-14e eeuw)

Cairo was only definitively opened to all people under the rule of Salah ad-Din (Saladin), who dismantled the Fatimid Caliphate in 1171 and embarked on the construction of a new fortified Citadel further south, outside the walled city, which would house Egypt’s rulers and state administration. The old Fatimid palaces in the city were opened up to redevelopment. This ended Cairo’s status as an exclusive palace-city and started a process by which the city became an economic center inhabited by everyday Egyptians and frequented by foreign travelers. At the same time, the nearby port city and former capital of Fustat, until then the economic hub of Egypt, was in a slow decline, further paving the way for Cairo’s ascendance
The main axis of Cairo was the central north-to-south street known as the Qasaba (now known as al-Muizz Street), which ran between the gates of Bab al-Futuh and Bab Zuweila and passed through Bayn al-Qasrayn. Under the Ayyubids and the later Mamluks, this avenue became a privileged site for the construction of religious complexes, royal mausoleums, and commercial establishments. These constructions were usually sponsored by the sultan or members of the ruling class. This is also where the major souqs of Cairo developed, forming its main economic zone for international trade and commercial activity thereafter

An important factor in the development of Cairo’s economic center was the growing number of waqf institutions, especially during the Mamluk period. Waqfs were charitable trusts under Islamic law which set out the function, operations, and funding sources of the many religious/civic establishments built by the ruling elite. Funding sources often included the revenues of designated shops or other commercial establishments. Among the early and important examples of this institution in Cairo’s center was the complex of Sultan Qalawun, built in 1284–85, which included a madrasa, hospital, and mausoleum. A part of the complex’s revenues came from a qaysariyya (a bazaar or market complex made up of rows of shops) that was built in front of the nearby Ayyubid-era madrasa of al-Salih. This qaysariyya was a prominent early example of the purpose-built commercial structures that came to be erected in Cairo under the Mamluks as part of a waqf. Qalawun’s qaysariyya had a front on the Qasaba street while some of its shops were reached by an inner alley off the main street.

Present day

The Khan el-Khalili today is occupied by local merchants and traders and is significantly geared towards tourists. Shops typically sell souvenirs, antiques and jewelry. The adjoining goldsmiths’ souq is still important for locals. 81  Although less widespread than in earlier days, many crafts workshops continue to operate within the bazaar (usually in the courtyards or upper floors of buildings) and in the surrounding districts, manufacturing some of the products sold here or exported elsewhere.

Naast winkels zijn er verspreid over de markt ook verschillende koffiehuizen (Arabisch: مقهى, geromaniseerd: maqha), restaurants en straatverkopers van eten te vinden. De koffiehuizen zijn over het algemeen klein en vrij traditioneel. Ze serveren Arabische koffie en bieden vaak ook shisha aan. Een van de oudste en bekendste koffiehuizen is El Fishawi’s, opgericht in 1773. 109

Midan al-Hussein en de al-Hussein-moskee, aan de oostelijke rand van Khan el-Khalili. Khan al-Khalili zelf wordt begrensd door de al-Muizz-straat in het westen, de al-Muski-straat in het zuiden en
de moskee/het heiligdom van al-Hussein in het oosten. De noordelijke grens is minder duidelijk. In werkelijkheid strekt het bazaargebied zich echter uit tot buiten deze grenzen en is het nauw geïntegreerd met de omliggende districten.[8] Neem bijvoorbeeld de Al-Muski-straat, die haaks op de Al-Muizz-straat staat en het zuidelijke uiteinde van Khan al-Khalili doorkruist. Deze straat loopt over een lange afstand door en fungeert als een belangrijke soekstraat die over een groot deel van de lengte door de lokale bevolking wordt bezocht.

Naast de belangrijke moskee en het heiligdom van al-Hussein liggen ook de Al-Azhar-universiteit en de Al-Azhar-moskee in de buurt. Het monumentale gebied Bayn al-Qasrayn ligt eveneens net ten noordwesten van het district. Een aantal van de historische islamitische gebouwen werden ooit onderhouden met behulp van inkomsten uit aangewezen winkels en commerciële gebouwen in het gebied